I used to love to look at the ocean

I used to love to look at the ocean but now I don’t care if I ever see it again.

​

Een voorstelling van Joke Emmers, Daan van Bendegem en Matig Wonder.

​

De dansmarathons die gehouden werden tijdens de grote depressie in Amerika, gingen niet zozeer om de danskwaliteiten van de deelnemers, maar voornamelijk over hun uithoudingsvermogen. Ze dansten dag en nacht.

Om de twee uur kregen ze 10 minuten pauze, om daarna weer zonder slaap en met beblaarde, bebloede voeten verder te gaan.

Soms duurden deze wedstrijden wel drie maanden lang.

De deelnemers waren arm, de toeschouwers rijk.

En nu, 75 jaar later, willen Daan van Bendegem en Joke Emmers dezelfde strijd aangaan in een avondvullende voorstelling om te kijken of zij ook het uiterste van hun lichaam kunnen eisen.

Zullen de blaren op hun voeten hen tegenhouden of gaan ze moedwillig door? 

​

Deze productie wordt een muzikale, fysieke, zwartgallige, komische voorstelling.